Yedi yaşındayken annem ve babamın ayrılmasından sonra kalan boş vakitlerimi başkalarının mutluluklarını izlemeye ayırıyordum.İnsanların gülüşleri,kahkahaları konusunda zamanla tecrübeler kazanmıştım fakat sadece bir süreliğine insanların kahkahaları beni ilgilendirmiyordu çünkü Irwin'in kahkahaları arasında adeta hapsolmuştum.Tek yapması gereken şeker pembesi dudaklarını yavaşça açıp inciyi andıran beyazlıkta dizilmiş dişlerini göstererek o hoş kıkırdamasının çıkmasını sağlamaktı.Tek kaçış yolum buydu.All Rights Reserved