Tek Gerçek

Çok fazla ses vardı.Gözlerimi açmak istedim ama yapamadım.Başım zonkluyordu.Ardından kafamdan aşağı dökülen suyla nefes nefese bir şekilde kafamı kaldırdım.Gözlerimi araladım.Hâlâ aynı cehennemdeydim.Birinin beni kurtarmasını isterdim belki ama hayır.Buradan kurtulacaksam.Bunu ancak kendim yapabilirdim.
Arkamda suyu kafamdan aşağı boşaltan iki kişi duruyordu.Önümde iste Mert Gümüşçü.

"Sonunda güzellik uykundan uyanabildin."

Cevap vermedim.Bu piçin adı bile yeterdi delirmem için.Uzun boylu iri yapılı ela gözlere ve kahverengi saçlara sahipti.Normal bir insan onu gördüğünde ona tutulurdu.Ama benim içimden onun suratına tükürmek geçiyordu.

-"Hadi ama Mircan.Beni daha fazla zorlama"

-"Adımı ağzına alma"

-"Ne diyeyim ?Güzelim mi?"

Kusacak gibi baktım ona.Kusacaktım çünkü.Tam olarak üstüne hem de.

-"Uzatma ve belgelerin yerini söyle.Kimse kurtaramaz seni artık."

Sırıttım.

-"O kadar emin olma.Ben sözümden dönmem ve sana bir yemin ettim.Hatırlıyor musun Mert Gümüşçü?"

Mert tiksinerek bana baktı ve suratıma bir yumruk geçirdi.Gözlerim şiş ve mordu.Vücudum da aynı şekilde.Ağzıma dolan kanı tükürdüğümde yine şişecek diye düşünüyordum

-"Seni ben öldüreceğim Mert Gümüşçü."