Zonder Mij

Misschien is de wereld lichter zonder mijn gewicht,
Misschien vinden de dagen hun zon zonder mijn gezicht.
Elke stap die ik zet, voelt zwaar en verkeerd,
Alsof ik verdwijn, door niemand begeerd.

Misschien is het stiller als mijn stem verdwijnt,
Misschien geneest alles wat ooit heeft gegrijnsd.
De leegte die volgt, is zachter dan ik,
Misschien zijn hun ogen dan eindelijk dicht.

Wat als mijn afwezigheid rust zou brengen,
Een ruimte waar zorgen zich niet meer mengen?
Misschien lachen ze vrijer, zonder mijn pijn,
Misschien komt de vrede als ik er niet ben, heel klein.

Maar diep vanbinnen klinkt een zachte stem,
Die fluistert: misschien ben je juist voor hen.
Misschien is jouw aanwezigheid een onzichtbaar licht,
Dat iemand anders door de duisternis richt.