මුහුදු හුලඟ | NONFICTION 𝑪𝑶𝑴𝑷𝑳𝑬𝑻𝑬𝑫

" තොට අතපය තියන් ඉන්න බෑ......."

මන් පුළුවන් තරම් හයියෙන් කෑ ගැහුවම වේගෙන් අඩි තිය
තිය ඉස්සරහට යන ගමන් හිටිය සීහ මග නතර වෙලා ආයෙත් හැරිල මගෙ ලගට ආවා.

" ඔව් මේ වෙන දේවල් බලාගෙන කට පියන් ඉන්නත් බෑ"

" සීහ....."

" උඹට පුළුවන් නම් මාත් එක්ක වරෙන්...නැත්තන් නැට්ට අකුලන් කාමරේට වෙලා බුදියගනින්"

සීහ මගෙ පපුවට දබර ඇගිල්ල තියල කෑ ගැහුවා . මන් එක අඩියක්වත් ඉස්සරහට තිබ්බෙවත් පස්සට තිබ්බෙවත් නෑ. එතනින් එහාට වචනයක්වත් කතා කළෙත් නෑ.මොකද මන්
දැනන් හිටියා සීහ කියන්නෙ කාගෙවත් වචන වලට නැවෙන කෙනෙක් නෙමේ කියල. මගෙ කටින් එක වචනයක්වත් පිට
නොවුනු තැන සීහ මගෙ පපුවට තට්ටුවක් දාල යන්න ගියා. එයා වේගෙන් දුවගෙන ගිහින් තාප්පෙන් එහාපැත්තට
පැනලත් සෑහෙන වෙලාවක් යනකල් මම එතනම හිටගෙන
බලාගෙන හිටියා. මැයිමාරා මල් ඒ වෙලාවෙත් බිම
වැටුණා..

" මාරා මල් හැලෙනව සීහ.... ඉක්මනට බෝඩිමට වරෙන්"