Mirhan ağa kaşlarını kaldırarak karısının saçını okşayarak kulak arkasına aldı. Karısının öpmekten şişen dudaklarına alayla sırıtıp burnunu çenesinin hizasından boynuna getirdi, karısını soludu uzun uzun. Ve dudaklarını pürüzsüz boyna bastırdığında altındaki karısı gerilmişti. "Benden başka kimse kokunu soluyamaz !" dedi Mirhan ağa keskin çıkan sesiyle, genç kadın altında yaprak gibi titriyordu. Karısının bağımlısı olduğu kokusunu solumayı bırakıp dudaklarını dudaklarına bastırdı. "Benden başka kimse seni öpemez!" Karısının üstünde yükselerek, zarif parmaklarını kendi kalbine bastırdı. "Ve benden başka kimse sevemez seni kadın!" Kadın gülümsedi onun sevdiği uysallığına devam etti. Adam karısına hayran hayran bakarken alnını alnına yasladı sakince. * +18 sahneler ve rahatsız edebilecek ögeler içermektedir. Aşiret Birliği Serisi "1" *

Ailesinin zoruyla tatilini fındık toplamaya gitmek için harcayan Enes'in başına Ordu'nun mafyası musallat olur.

Yağmur yağıyor, her yeri sel alıyordu. Sokaktaki insanlar ıslanmamak için oradan oraya koşuyor, trafik arabalar sayesinde tıkanıyordu. Şemsiyesi olan insanlar rahat bir şekilde yolda yürüyordu. Şemsiyesi olmayanlar ise şanssızdı. Yağmurdan ıslanmamak için korunacak yer arıyorlardı. Şemsiyesi olmayan, elinde kalın hukuk kitapları, üzerindeki deri ceketi ile rahatça yürüyordu İzem. Acelesi yoktu. Islanmayı seven biriydi. Küçükken babası onu sokağa attığında yağmurun altında kendi kendine eğlenir, biriken suların üzerine zıplardı. Uzun kahverengi saçları ıslanıp birbirine karışmıştı. Elindeki hukuk kitapları çantasına sığmadığı için elinde sımsıkı tutuyor, ıslanmamaları için boynundaki kahverengi atkıyı kitaplarına siper ediyordu. İzem Karasu. Üniversite son sınıf öğrencisiydi kendisi. Yirmi üç yaşında, geleceğinin hayallerini kuran ve başarılı bir savcı olmayı hedefleyen bir hukuk öğrencisiydi. Son yılının bitmesine ve mezun olmasına sadece aylar kalmıştı. Metro durağına inen yürüyen merdivenleri görene kadar normal hızda yürümeye devam etti. Yürüyen merdivenler gözüne çarpar çarpmaz adımlarını hızlandırdı. İzem dışarıdan çok sert görünürdü. Bakışları her zaman insanlara nefretle bakardı. Oysaki sıcakkanlı biriydi. Sevdiklerine karşı çocuksu olurdu. Merhametli ve sevecendi. Soğuk olduğu insanlara acımazdı. Metro durağına geldiğinde metro gelmişti bile. İnsanlar birbirlerini ittirerek metroya ulaşamaya çalışıyordu. Sanki birbirlerini itmeseler metroya binemeyecek gibi bir halleri vardı. .....

"Elimden tutup yatak odasına götürdü. Beni yatak odasına götürürken istediği her şeyi yapmaya istekli olduğumun bilincindeydim. Vücudumu beğenmesini ve çekici bulmasını seviyordum. Çok formda göründüğünü, çok sert ve adaleli bir vücudu olduğunu düşündüm ve bedenini hissetmek istedim. Gözlerinde beni ne kadar istediğini açıkça görebiliyordum ve bu beni her şeyden daha çok mutlu ediyordu. Genç bir adamın olgun vücudumu arzulayabilmesi heyecan vericiydi." Normal bir ev kadınıyken, kocasının başına gelen felaket sonrası kendisini kocasının patronunun sekreteri olarak bulan kadının öyküsü.

"Hamileyim..." Dediğimde çok sevdiğim yeşil gözlerini bana dikti. Öfkeli bakmıyordu... Ama bana acıyormuş gibi bakıyordu. "Çocuk doğduktan sonra seni bir daha çevremde görmek istemiyorum." Dediğinde gözlerimin dolmasına engel olamadım. *** Zeynep okuma yazma bilmeyen bir genç kızdı. Ailesi öldükten sonra amcası ona sahip çıkmıştı. Kuzeni için İstanbul'a gitmişti. Ve her şey o zaman başlamıştı. Bir çift yeşil göz onun hayatını değiştirmişti. Bir hata bütün geleceğini tehlikeye atabilir miydi? Zeynep için umut yoktu çünkü yeşil gözlüsü ona cahil diyordu. Onu sevmek bir yere dursun ondan nefret ediyordu aşk her şeyi affedebilir miydi? Bu kadar kırılmışken tekrar sevebilir miydi?

Şimdi yapmazsam bir daha asla yapamayacağımı biliyordum. İçime titrek bir nefes çektim ve belki de ömrüm boyunca boynuma zehirli bir sarmaşık gibi dolanacak o sözleri söyledim. "Ayrılmak istiyorum." İlk an gözlerinden garip bir ifade geçse bile hemen sonra toparlanıp gür bir kahkaha attı. "Güzel şakaydı,film taktım izleriz diye içeri geçiyorum sen de gel." Kahkaha atsa bile sesinden gerçek olduğunu anlayan ama inkar etmek için direnen bir tarafının olduğunu anlamıştım. "Şaka yapmıyorum ,ayrılmak istiyorum anla lütfen beni." Lütfen anlasın dedim içimden ,derdimi görüp, beni bu için de kaldığım araf'tan tutup çeksin dedim. Ama o sadece durup gözlerime baktı. "Böyle olsun istemezdim ama her şey çok hızlı gerçekleşti, ben bu ilişki adına yanıldım." Sözcükler dilimden bir zehir gibi döküldü ve beni de zehirleyerek aktı. "Ben bir şey yaptım değil mi güzelim?Bilmeden üzdüm seni. Söyle ne olur. Bilirsem düzeltirim bir daha asla üzmem seni. Yeter ki terk etme beni ,yeter ki sen de gitme." Titreyen göz bebekleri ,ellerinden kayıp gidecekmişim gibi elimi tutmaya çalışan elleri... Aslında bitiğimizi o da biliyordu ama bunlar son çırpınışlardı. ☆ Hikaye şarkısı:İkiye on kala-bütün istanbul biliyor.🌸 #başlangıçtarihi: 09.08.20

İntikam uğruna kaçırılmış Lavin. Dedesi tarafından hayatı cehenneme çevirilen Lavin. Babası ve annesi tarafından sevilmeyen Lavin. Bebek iken diğer bebek ile değiştirilen ve acıya mahkum olan Lavin. Söyle. Hangisi daha acı? Bu hayattan kurtulabilir mi? Gerçek ailesi ile anlaşabilir mi? . Değiştirilen bebek kurgusudur. .

"Umudunun kırıldığı yerde sakat kalmaya mecbursun." Anladığımı belirten harekette başımı salladım. Her günüm bir önceki günden berbat geliyordu gözüme. Su gibi akıp giden zaman, yosun tutmuş kayalıklara ustaca çarpıp tekrar bir karmaşaya sürüklüyordu beni. Bir adım atmak bile yorgun bedenime ihtiyarlığın memnuniyetsiz dokusunu hissettiriyordu. Kadifemsi bir yumuşaklık yoktu üzerimde. Kendime genç demeyi layık görmüyordum. "Benim uykum var, dayı. Odama geçiyorum." Gözlerini bir müddet şöminenin ateşinde oyalayıp başını bana çevirdi. Yüzünde manidar bir gülümseme vardı. Duygu geçişleri çölde susuz kalmış bir bedeviyi anımsattı bana. Kurumuş dudaklarımı ıslatıp yutkundum. "Yarın bana kaktüs alır mısın? Baştan söyleyeyim, adamların seçmesin. Senin almanı istiyorum." Güldü. Üzerime yerleşen ağırlığın tesiri sürüyorken bu hâlimden uzaklaşmak adına yerimden kalkıp gülümseme yerleştirdim dudaklarıma. "Uyumaya gidiyorum." Elini kaldırıp yaşamdan uzak gözleriyle onayladı beni. Kaderin ince çizgisinde ilerliyordum. Zaman geçiyordu. Tik tak! Huzursuzca odama geçtim. Uzun süredir uyku tutmayan gecelerimde o gün ilk defa yorulmadan uykuya dalmıştım. Ve karmaşık rüyaların ardından geceleri dişlerimi sıkmaktan ağrıyan çenemin acısıyla uyandım. Tanımadığım bir çift göz karşıladı o sabah beni. Odamın duvarlarının gri olmadığını bilmeyecek kadar aptal değildim.

Çok istediği bölümü kazanmak için çok çalışmış ve sınav sonucunun açıklanmasını büyük bir sabırsızlıkla bekleyen genç bir kız. O çok beklediği sonucun açıklanacağı günün gecesi, sadece eğitim hayatını değil, tüm yaşamını etkileyecek olaydan bihaberdi. ⏳ "Ben seni tanımıyorum," dedim, soğukça. "Tanıyacaksın," dedi, sakince. Konuşma tarzında beni rahatsız eden bir şey vardı. "Daha çok zamanımız var."

AskerxKomutan işte klasik.