-Riske girmeyi sever misin?
+Evet severim,hayatta riske girmek lazim bazen.Ya sen?Sen sever misin?
-Pek sevmem riskli şeyleri.Hatta o kadar ki karşı karşıya geçerken bile caddenin tamamen boşalmasını beklerim
+Neden bu kadar ileri boyutta bi guven icinde olma istegin var?
+Çünkü yaşamak güzel,kim istemez ki 1 gun fazladan nefes almayi?
-Bilge sen harikasın,herkes bu kadar boş ve sadece konusmak için konuşurken, senin böylesine farkli dusunup boylesine farkli konusman gercekten harika
+Bir gun kitap yazicam
-Beklerim senden
+Yazdigim kitabi da sana ithaf edicem
-Unutma ama bak
+Yazarsam neden olmasin
-Harika o zaman,o gune kadar bekleyecegim.
Yağız ve Bilge.
Ne tam anlamiyla birbirlerine ait olabildiler ne de birbirlerine veda edebildiler.Hayat bu sefer onları cok farklı biçimde karşılayacak
Kim bilir belki yillar sonra Baska bir adla baska bir zamanda yeniden karşılaşırlar.
Tıpkı o günkü gibi, tek fark bambaşka bir ad.
Hatta belki tüm yanlis zamanlarin aksine doğru bir zamanda.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."