Yine konuşmamızın yani tartışmamızın en hararetli yerinde durmuş yüzümü inceliyordu..Kendimi tutamadım.. -"Bu huyundan nefret ediyorum!"Sesimin aģlamaklı çıkacağını hiç düşünmemiştim.Ama öyle çıktı,ağlamaklı! Soğuk sesini duyunca kafamı gözlerine çevirdim. -"Neden?" Bu adamın herseyine sinir oluyordum kafamin içinde iki saat düşünüp kurduğum o cümlelere hep kısa cevaplar veriyordu. -"Çünkü sen susup yüzümü incelediginde en fazla birkaç dakika içinde bana kendinden geçerek vuruyorsun."dedigimde Susup bana bakmaya devam etti. İçimdeki kinleri kusma vaktiydi. -"Sen!? sen! bende birsey görüyorsun, çünkü bana her baktığında beni tartaklamanın başka bir anlamı veya nedeni olamaz.Sahipsiz ve yalnız olabilirim ama asla bir aptal değilim. " uzun cümlemi bitirdigimde kendimi tebrik etmem çok uzun sürmedi cünkü Araf güçlü elleriyle boğazıma yapışmıştı bile..All Rights Reserved