Her kalp kıyametin bir ağır ağrısı vardır, mesela dışta olan kalbin ağırsı... Ya da, için ve en beterin olan ağrısı.
Ben alışıktım yani....
Ben Mira.... Ölüm olanım ben, 'Deli Azrail' denilen bir kadınım. İnsan ölüm olabilir miydi? İşte o bendim korkmuyordum ben ölümden...ölüm ne demekti ki bana göre... Sevdiğini kaybetmek? Hayır, kaybedeceğimi 2009'da kaybettim. Ben sadece hiçtim, dışta olan lakin içten olmayandım.
Ölüyordum...
Öylece izlediler,
Çırpındım çığlıklarımla,
Beklediler sesizce
Tohum sadece ölüler veya intikam,
yaşamı için yaşayanlar içindir
Ben ise kolumda ki kanıma öylece bakıyordum o ise sessizdi. Peki, ben seve bilir miydim? O işte imkansızdı ben mira olsam 'Deli Azrail' olan miraydım ben gülvâre olamazdım be acıdan farksız değildim.
"Hayat" sadece yaşam olarak bilinir ama aslında ruhum ölü, öldü o aynı ben gibi öldü.
***************
"Sen kendin ölüm olarak doğup büyüdün mira." dediler....
Gördüm, duydum ve....
Hareke etmedim çünkü
ölüler hareket etmez.
Unuttum ama direndim
çığlıklarımla eğlendiler....
Pekii, bu dünyaya gelen mira ne olacaktı ölümdü ama o ne oldu o ölü miraya?....
🥀
Onunla biz, farklı yapbozların birbirini tamamlayan parçaları gibiydik. Sevmeyi birbirimizi severek öğrendik. Yoksa ikimizde başta birer acemiydik. Onun bataklığına bile isteye girmiştim ve hiç pişman olmadım. Çünkü o bataklık bizim çiçeklerle dolu bahçemiz oldu.