Ardımızda Kalanlar

"Ardımızda bıraktıklarımız belki," diye fısıldadı adama kadın. Dudakları titrek, gözlerindeki yaşlar boncuk boncuktu. Lakin adamın kaşe kabanının üstünden sol yanına bastırdığı parmağını çekmiyor, aksine daha fazla baskı uyguluyordu. İçinin acımasını, onu gördüğünde kabuğu soyulan yarasının acısını tam 'şurasında' hissettirmek istiyordu. "Bir kelebek ömrü kadar yetersiz ise seninle geçirdiğim zaman, " Kadın duraksadı. Çenesine süzülen bir damla yaşı adam yavaşça baş parmağıyla silmişti. Fakat bir daha kanmayacaktı. " Yıllarca bizi aradığım o kapı bile," dedi. Sesi çatlamıştı ve gözlerindeki yaşlar hüzün yerine öfke ile parıldadı. Adamın elini çenesinden çekti ve yüzü son kez bir karış uzağına uzandı. "Artık kapandı."