İyi kız kötü aile

Daha çok küçüktüm annem ve babam sürekli kavga ederlerdi.Babam her seferinde annemi çok döverdi.Annem ben ve küçük kardeşim çok çaresizdik.Ne yapacagını bilmiyordu annem ,daha kardeşim 1 yasında ben ise 10 idim. Babam sürekli içki içip eve gelirdi ve çok korkardım her gece karnım aç uyurum.Babam hiç çalışmazdı çok hırsızlık yapar ben okula bile gidemiyorum,sadece okumayı ve yazmayı biliyorum ama birgün annem bizi terketmışti.Babamda zengin bir kadın bulup evlendi onlarında çocuğu oldu ama babam beni ve kardeşimi sürekli dışlardı biz onun öz çocukları olduğumuz halde. Hep kendi kızına alırdı. O zamanlar ben 17 kardeşim ise 7 yaşındaydı kardeşime ben bakardim okumayı ben öğrettim.küçük kardeşim büyüyünce bizi terk eden annemi bilmiyordu benim üvey annemi kendi öz annesi sanıyordu. Birgün babama bir telefon geldi. Ve annenin öldüğünü öğrendik çok uzulmemistim çünkü annem bizden habersiz bizi terk etmişti .ama bir yandanda çok üzülmüştüm. Nasılsa bizi büyüten oydu üvey annemizide kardeşim o gün ogrendi . çok üzgündu. Üvey annem çok seviniyordu. Babamda o zamanlar anneme kotu davrandığı için kendinden nefret ediyordu. Sonra biraz zaman geçtikten sonra babam üvey annemizden ayrıldı ve bir daha hic kimseyle evlenmedi. Bize yemin etmişti "Bir daha sizi hiç bırakmayacağım " Diye ben artık okula gidiyordum çok güzeldi 7 yıldan sonra ilk defa gitmistim. Öğretmenlerimi çok severdim.