Bizlərdən biri

İlk sensda psixoloqu sual verdi. "Ananla görüşsən, nə edəcəksən?"
Onun cavabı əslində qatilin cavabından bir az fərqli idi.
"Onu da etiraf etməliyəm ki, bir gün anamla qarşılaşsam, onun yolunda daş olmaq üçün hər şeyi edəcəm. Onunla görüşmək istəmirəm, amma bilirəm ki, onunla bir dəfə görüşmək kifayətdir. Ona eyni hissləri yaşatmaq kifayət edəcək. Aldığı hər nəfəsdə boğulduğundan əmin olmaq üçün hər şeyi edərdim. Onun ölüm yatağında yanında olsam, yenə də nifrətimi töküb üzünə tüpürərdim. Ölüm döşəyində yatan o aciz və yazıq qadın heç vaxt mənə mane olmazdı, mümkün olsaydı onun daha ağrılı bir ölümünə əmin olardım".
Psixoloqu isə onun bu sözlərinin qarşısında heç nə deməmiş, sakitcə dinləmişdi.
Bəzən sadəcə kiçik bir qayıq istəyirəm deyəndə psixoloqu səbrli olmaq lazım olduğunu deyirdi. Bunlar onun üçün boş sözlər idi. Doğulduğu gündən düzgün gün görməyən, həyatının ən gözəl günlərini əlindən alan biri , gəmi üçün qırx il gözləməməliydi. Sadəcə, ruhu çürüməyə başlamazdan əvvəl kiçik bir qayıq istəyirdi, ruhu parçalanandan sonra ona gəmi nəyı lazımdır?
Təbii ki, səbirli olub nəyəsə zəhmət sərf etmək vacibd idi, o heç vaxt hazıra nazir biri olmamışdı, əksinə çalışqan biri idi. O sadəcə qayıq istəyirdi , qayıqla onsuz da bir gəmiyə çatacağını bilirdi