Love? Such a bitch. Sa love, laging may akibat na sakit, sacrifices and paghihirap, ewan ko ba, pero kapag yang love na yan ay totoo, it feels like heaven, makakalimutan mo lahat ng sakit, sacrifices and paghihirap na pinagdaanan mo. Makakalimutan mo na nasaktan ka, na umasa ka sa wala. When there's no sacrifice and hurt, that's not true love.. Challenge lang kasi ang mga yan, tinitignan kung mahal mo ba talaga ang isang tao.. sa LOVE, kaya mong gawin ang lahat, kahit na sobra ka pang masasaktan sa mangyayaring kapalit...
Ang hirap palang ma-in love..
Lalo na sa taong hindi mo ka-mundo..
Iba ang mundo mo, sa mundo niya.
kaya nung makilala mo siya, nagiba ang lahat.
Ang hirap magmahal ng isang tao, kapag alam mong may masasaktan ka.
Gustuhin mo man, pero mas makakabuti para sa iba.
Ganto ba kahirap magmahal, na sa bawat desisyon ay kailangan ng matagal na pagiisapan?
ganto ba kasakit magmahal, na makita mong ang dating mahal ka, ay may kasama ng iba?
Siguro talagang ganito ang love.
Mahirap at masakit.
Pero gano man kahirap at sakit nito, ay ipagpapatuloy mo para sa taong lubos mong mahal.