REALIZED

St. Peter University.

"Maddy hindi ka pa ba nag sasawa na saktan ako ng paulit ulit!?" humarap siya bigla sa akin at hinawakan ng sobrang higpit ang aking braso.

"Nasasaktan ako, bitawan mo ko please." mahinahon pa rin ako kahit na may namumuong tensyon sa pagitan namin.

"Nasasaktan ka Madeline Rose! marunong ka palang masaktan! akala ko manhid ka!" unang beses ko siyang makitang galit na galit sa akin.

"hindi kita maintindihan, please bitawan mo na ako." pinipigilan ko pa rin bumagsak ang mga luha sa aking mata habang ramdam ko ang sakit sa aking kaliwang braso.

"You don't understand!? pagkatapos ng lahat ganito ang isasagot mo sa akin Madeline Rose!? nakikita mo ba ako ngayon! hindi na ako yung dating mabait! na laging nagpapasensya! na nanjan lagi para sayo! and this is all your fault Madeline Rose! I believed in you! I trusted you more than I trust myself! How could you do this to me maddy? How!" binitawan niya ang aking braso at umiwas siya ng tingin.

"I'm sorry, please let me explain." hahawakan ko pa nga lang siya sa kanyang braso ng bigla niyang tinabig ang aking kamay na akin namang ikinagulat.

"Please Madeline Rose, Hindi ka pa ba pagod sabihin ng paulit ulit yung mga salitang yan?kasi ako im sick and tired of this bullshits! i dont know if i can trust you again after what you did."

Sa mga oras na iyon galit at sakit ang nakikita ko sa mga mata niya.

"one more thing, This would be the last time. We'll be staying in Canada for good. I'm saying goodbye because there's no turning back."

Parang napako ako sa aking kinatatayuan pagkatapos niyang magbitaw ng masasakit na salita.

"please not now, not now... hindi ko kakayanin."

Wala akong nagawa kung hindi tignan ang kanyang paglayo. Kasabay ng pagbuhos ng aking mga luha ang pag buhos ng malakas na ulan...