Bir Umut ( Aile Serisi-1 )

Gördüğüm görüntü karşısında dilimin tutulduğunu hissederken kollarımdan başlayan titreme dalgası çoktan tüm vücuduma yayılmaya başlamıştı. Az önce ritmik bir şekilde artan kalp atışlarım şimdi hız kesmeden sert vuruşlarını sol göğsüme indiriyordu. Buz kesmiş, titreyen elimi herşeyden birhaber patisini yalayan köpeğin ağzına yasladım yavaşca. Keskin gözleri anında beni bulurken havlamaması için içimden dualar etmeye başladım.

"S-sanırım buradan gitmemiz gerekiyor." Titreyen sesimle kurduğum cümleyi anladı mı bilmem ama anında sesliğe bürünmüştü. Onu yavaşca kucağıma alarak arkama döndüğüm sırada ise bu sefer beni karşılayan bambaşka bir görüntü olmuştu.

Onlarca asker... Siyahlara bürünmüş, sadece parlak ayın altında gözüken gözleri ile tamamen kamufle olmuş onlarca asker!

❦

Alkım, anlamı gökkuşağı olan fakat hayatı siyahtan ibaret olan on beş yaşında bir genç kız. Elleri kelepçeli, dudakları mühürlü, dört duvarlarda hapisli... Ömrü boyunca çekmediği acı, çekmediği zulüm kalmamıştı. Tek dileği mahkum edildiği o cehennemden ve zebanilerinden kaçmak iken öğrendiği gerçek onu hangi yollara saptıracaktı?

Bir kız çocuğu olduğuna inanmayan ve inanmak bile istemeyen bir baba ve bir kız kardeş fikrine hoş gözlerle bakmayan abiler... Alkım onların sert duvarlarınızı yıkmak için uğraşmaya çalışacak mıdır, yoksa bu sert duvarlar onu aştığı için göze aldığı her şeyi tek bir nedenden dolayı gözden mi çıkaracaktı?

Bu kitabın sayfaları tozlansın istemezsiniz, öyle değil mi?
O zaman öyle kapı aralığından bakar gibi bakmayın, hadi gelin.