İlk Kurşun Kalbe

"Bayan Saraç, hepimiz bu masada anlaşmalara uymadığınızı biliyoruz." Dedi sonunda Efe. "Ancak bir çıkış yolu var."

"Neymiş?"

Masadaki tüm herkes merakla Efe'ye bakarken Efe sırıtarak bana baktı. Benim hakkımda bir şeyler mi söyleyecekti?

"Evlilik." Dedi. "Eğer kızınız Efil ile bizden biri evlenirse bence gayette adil bir dövüş olur."

"Bunun cevabını iyi biliyorsun." Dedi annem.

"Sizle anlaşmamız bunun üzerine olsun. İş bitene kadar bizden biri Efil hanımla evlensin. Bu evlilik kağıt üzerinde olacak. E tabii kızınız ve evlenen kişi de isterse aralarında bir şeyler olabilir." Dedi ki lafını bıçak gibi kestim.

"Evlilik kolay bir şey değildir Efe bey ve sizin beni bu şekilde görmeniz oldukça acı. Sizin düşündüğünüzün aksine bence evlilik dışında da anlaşabiliriz."

"Sizi dinliyoruz, Efil hanım. Neymiş o düşünceleriniz?"

"Kızımı bu tür konulara karıştırmayı pek sevmem." Dedi annem konuşmama izin vermeden.

"Oğlumun söylediği şey gayette makul, Hülya." Dedi Murat. "Madem müttefik olacağız, birbirimize güvenmeliyiz değil mi?"

Annem bu dediğiyle kalırken cevap veremedi. Onu onun silahıyla vurmuştu. Masada derin bir sessizlik varken Altay Yiğit konuştu. "Sizin gibi akıllı bir kadın bu evliğin gerçek olmayacağını ve anlaşmalara dayalı olacağını anlamış olmalıydı."