"Beni sana çeken kolye mi, yoksa karanlığın cazibesi mi, Yazel?" diye sordu Arel, gözleriyle Yazel'in ruhunun derinliklerini okurcasına bakarak.
Yazel, içindeki korkuyla karışık bir çekimi hissediyordu. "Sanırım ikisi de... Ama seni tanıdıkça, daha fazlasını merak ediyorum," dedi, cesaretle.
Arel, gülümseyerek yaklaştı. "Karanlığım çoğu zaman korkutucu görünür, ama içinde kaybolduğun her an, seni daha da güçlendirir."
"Seninle birlikte olmanın karanlık bir yolda yürümek gibi olduğunu hissediyorum," diye yanıtladı Yazel, sesi titrek ama kararlıydı. "Ama bu karanlıkta kaybolmaktan korkmuyorum, çünkü senin yanındayım."
-
"Ben ona karanlığımdan bahsettim ama o bana bir güneşmişim gibi baktı."
Arel Safirhan, Yazel Sanova.