Ölüm Kapanı//İmkansızların Aşkı

"ateş gibi Yanıyorum ama dudakların harlanan ateşimi söndürür gibi..."
Yavaşça ona yaklaşmıştım. Dudaklarımız arasında 5 santim kala durmuştum.
"Yanıyorum ama dudakların harlanan ateşimi daha da harlamaktan başka hiç bir şey yapmaz üzgünüm"

"benim nefes kaynağım senin güzel dudaklarınken, neden kendini bana bırakmak yerine ezeli düşmanınmışım gibi davranıyorsun?"

onlar beni, yükselmek için basit bir basamak olarak gördüler. Ama hesaba katmadıkları bir şey vardı. Çünkü onlar ne kadar güçlüyse, bense o kadar zekiydim
bu bir savaştı.
güçle zekanın savaşı...
kazanmak için güçlü mü olmak gerekir?
yoksa zeki mi olmak?
Bu benim hikayemdi. Ben mi yoksa onlar mı kazanacaktı. Yoksa iki tarafta sonsuzluğa mı kavuşacaktı.