On dokuz yaşındaydım onunla tanıştığım da başta herşey çok güzeldi bir rüya gibiydi, çok aşıktım ya da o hissettiğim duygu tamamen de olmasa minnet duygusuydu. Hissettiklerim neydi bilmiyorum ama şuan tek hissettiğim duygu kindi. Ben beni korkunç bir hayattan kurtardı sanmıştım, ne kadar da gözüm körleşmiş hiçbirşey anlayamamıştım. İlk zamanlar herşey çok güzeldi fazla güzeldi hatta ama şimdi gözüm açılmıştı, herşeyin farkındaydım. Aynada kendime bakıyordum iki günde nasıl da çökmüştüm bu duyduklarım öğrendiklerim beni mahvetmişti. Madem ortada bir oyun vardı o zaman oyunu kuralına göre oynayacakdık. Herşey şimdi başlıyordu bu işin geri dönüşü yoktu.