Umudumu kaybetmem

Bir pazar sabahıydı...Ama her zamankinden farklı bir gün. Yalnız ve aksilikli bir gün zannetsem de çok mutlu bir son bulucak...Güne çok iyi başlayamadım tam tersine bugün benim için çok önemli nedenini okuyunca anlarsınız.Uyandım ama hiç uyanmışa benzemiyordum,uyku sersemi iken telefonuma baktım.Bir de ne göreyim? hiç mesaj yok yetmezmiş gibi aramada yok inanamıyorum zaten Serkan'dan doğum günümü hatırlamasını beklemiyordum tabii.Aslında beklemem gerek değil mi sonuçta benim sevgilim.Onu sevmiyorum onunla sevgili olmadan önce böyle değildi ama artık gerçek huyu ortaya çıktı ,ayrılmam gerek diye yatağımda düşünürken tam yarım saat geçmiş.Annem çağırıyor hiç kalkacak halim yok ama çok da açım derken Ayaz elinde kahvaltı tabağıyla içeri gelmesin mi?o kadar tatlı ki onu sevmemek elde değil ama en yakın arkadaşım Eylül 'le çıkıyor keşke ayrılsalar Of! o hatırlamıştır işte doğum günümü yani inşallah öyle düşünüyorum .O beni neden sevmiyor ki belki de Serken 'dan dolayıdır ah! hiç bilmiyorum,en iyisi ben bugün yarın Serkan 'dan ayrılmam."orada mısın?"dedi "evet ,evet buradayım dalmışım kusura bakma" dedim."acaba nelere daldın çok merak ettim "demez mi? o kadar tatlı ki seni seviyorum diyesim var ama işte !"önemli bir şey değil boş ver ne için geldin ?teşekkürler bu arada beni çok mutlu ettin" dedim "unuttun mu matematik sınavı için beni çalıştırıcaktın "eyvah! o da unutmuş doğum günümü ben doğum günümde de sınava çalıştırıcaksam ... "doğru ya " dedim ve biraz konuşmanın ardından çalışmaya başladık.Saat 5 olmuştu çalışmamız bitti keşke hiç bitmeseydi.Yarın okul var ve sınav var benim çalışmam gerek o gider gitmez bütün gün odamdan hiç çıkmadım müzik dinledim,kitap okudum ders çalıştım.. Artık doğduğum saate 1 saat kaldı her zamanki gibi kendi kendime düşünürken Ayaz mesaj attı...