"İstersen bataklıktan hiç çıkma" dedi orman gözlerini gözlerimi kilitlemişken. "Çünkü bataklığın içinde bile olsan yanında olacağım" Gözümden bir damla yaş süzüldü. Bir yaş diye betimlediğim şey acılarımdı. Yaşanmışlıklardı. Beklemediğim bir anda gözyaşımdan öptü. Acılarımı sardı. "Senin yanında olmak için bataklığa mı dalmak gerek? Ömür boyu bataklığı yuva bellerim."