"Aslında ben değil , ruhum yalnızdı."
İşte ben buydum belki bir umut karşıma çıkan aydınlığa tutunacak sonrasında ise sonsuz karanlığa gömülecektim. Kolumdan tutup çeken kişiyle birlikte düşmezsem belkide kurtulacaktım...
Kırılmış bir kalbi onarabilecek miydi ? Ya da parçalara mı ayıracakdı ?
Karşımda ki demir kalpli adam hayallerimin cesetleriyle dolu bu uçuruma düşmemem için elimden tutabilicek miydi ?
Hani derlerya düşüreni değil , kaldırmayanı unutma diye. Bende en çok seni unutmayacağım yalnız ruhumun timsali demir kalpli adam...