Bana Sevmeyi Öğret -İntikamdan Doğan Aşk-

Dizlerimin üstündeydim. Gözyaşlarım kontrolsüzce süzülüyordu yanaklarımdan, ellerim çaresizce yere düşmüştü. İçimden geçen fırtınaları susturacak bir ses yoktu etrafta... ta ki o el bana dokunana kadar.
Beni o hâlimden usulca kaldırdı. Gözyaşlarımı parmak uçlarıyla sildi, sonra başparmağını nazikçe yanağıma sürdü ve gözyaşımı sildi. Gözlerimi gözlerine kilitlemiştim. Ardından, o karanlık bakışlarıyla gözlerime eğildi... ve gözlerimden öptü. O an içimdeki her şey darmadağın oldu.

"Döktüğün her bir gözyaşı için dünyayı yakarım," dedi. Sesi titriyordu, ama bir yandan da kararlıydı. "Ama ne hissetmem gerekiyor bilmiyorum; seni nasıl sevmem gerektiğini de bilmiyorum, Eflal."

İçimde bir şeyler düğümlendi. O an onu kucaklayarak tüm yaralarını sarma isteğiyle doluydum. Korkularını, belirsizliklerini, o kendine bile itiraf edemediği duygularını... Hepsini alıp yüreğimde saklamak istedim.

Fısıldayan bir sesle, "İzin ver, seni sarayım Karan, seni sarıp sarmalayayım..."
Gözlerimin içine çaresizce bakarken derin bir nefes aldı. Sesi neredeyse bir fısıltı gibiydi.

"Bana sevmeyi öğret."dedi.

O sözleri duyduğumda nefesim kesildi. Daha sonra alnını benim alnıma yaslamıştı. İçimizdeki karmaşayı sadece biz anlıyorduk. Belki de... gerçekten de sevgi öğrenilecek bir şeydi. Ve ben, ona öğretmeye hazırdım...