Smut , +18, bdsm gibi şeyler sevmeyen bakmasın gerek yok

Soluksuz bir tutku, Soluksuz bir savaş, Ve yaşamayı bilmeyen iki kalp. Çıkmazlarla dolu bir hayat. Tüm taraftarlara karşı kilitli iki beden ve onları yaşatan bir ruh. Mucizevi bir hayal ve istenilmeyen acılar. Tüm bedene yayılan küçük bir umut yığını. Onları ele geçirmiş bir avuç acı geçmişleri ve unutulmamak hep hatırlanmak istenilen davetsiz bir aşk... Ve Ölümün haps olduğu bir bedende, yaşamak isteyen bir ruhun çığlığı...

Rusya'da yaşayan kuzenine yazmak isteyen Narin, numaraları karıştırarak başka bir adama denk gelir. Denk geldiği adam, dünyaca ünlü, karanlık işleriyle bilinen, Ivan Volkov'dur...

Beni yeniden sevemez misin? [Boşanmış taekook] [Angst değil]

Yıllar önce yaptığınız 'çocukça' bir anlaşma hayatınızı en fazla ne kadar değiştirebilir? ''Anlamıyorsun ki. Ben ne dedim az önce? Sanki o dört duvarın arasında da benimle mi olacaksın?'' ''Olurum.'' -'Ne?!' Aziz'in bu net ve hızlı cevabı karşısında Birce'nin ağzından sadece bu iki harf dökülebilmişti. ''İstediğin bu değil mi? Olurum işte.'' ''Aziz ne dediğimin farkındasın değil mi? 30 yaşımıza geldiğimizde evime çökmenden bahsetmiyorum. Evlilikten bahsediyorum. Bir insanla aynı evi paylaşmaktan. Ev arkadaşı olarak değil. Evli bir çift olarak.''

"Pretty When She Bleeds" Elif, İstanbul'un arka sokaklarında küçük bir kafede çalışan genç bir kızdır. Hayatı sıradan ve tekdüzedir-ta ki bir gece, yanlış zamanda, yanlış yerde olana kadar. Bir adamın, acımasız bir cinayeti soğukkanlılıkla işlediğine tanık olur. O adam,... Tehlikeli, kontrolcü ve takıntılı. Elif'i gördüğünde, onun kaçmasına izin vermez. Çünki o artık adamın yeni saplantısıdır. Kurtulmak için savaşan Elif ve avını asla serbest bırakmayan adamın karanlık hikayesi... Kaçabilir misin? Yoksa çoktan onun olmuş musun?

..

Aşk suçtu. Senin olmayan birisi için beslediğin duygular bir cellat gibi dikilirdi karşına. Sonra kollarına iki asker girerdi, o askerler başını bir kütüğün üstüne bastırırken boynuna inecek baltayı büyük bir sabırla beklerdi insan beklerdi ki, cellat alacak onun kellesini. Ama o balta inmeden önce, dururdu zaman. Sabır kanatırdı insanın her bir zerresini, bir işkenceden farksız akardı saniyeler, bir sudan sessiz, bir dalgadan daha hırçın. Aşk cellattı, ve o balta aşkın ellerinden inerdi insanın boynuna. Sevda cehennemdi, seni sevemeyen birinin aşkı ateşdi. Kendi kalbini yakan, kendi kanını akıtan bir kılıçtı. İnsan nasıl saplardı kendi sırtına bıçağı? İnsan ancak aşık olsa ihanet ederdi kendisine. Aşk ihanetdi, aşk en büyük oyun ve insanın kendine yaptığı ihanetdi. O Yavuz Payidar'dı, kendine en büyük ihaneti yapmış sırtına bir bıçak saplamış, boynunu bir cellatın önüne uzatmıştı. O Payidar'dı, sevdalanmıştı. Ve sevda, onun ihanetiydi.

"Seni karım olarak görmüyorum" "Bekaretini bozduktan sonra sana asla elimi bile sürmeyeceğim" Ona merakli olduğumu falan mı sanıyordu?

"Nefret ediyorum senden anlamıyormusun?"dedim titreyen korku dolu sesimle "Sevemiyorum ben seni olmuyor işte artık vazgeç benden izin ver gideyim"dedim artık bağırmaktan kısılan sesimle gözlerimden yaşlar durmuyordu hıçkırıkların arasında kaybolmuştum...benim isyan etmemin aksine o bana acıyan gözlerle bakıyordu ne kadar acizdim Kolumu tutan elinden kurtarıp kapıya doğru koştum belime sarılan kollar buna mani oldu kafasını boynuma gömerek derin nefes a ldı "Veremem....." "Eğer benden gitmeye kalkarsan seni odaya bile zincirlerim ama izin vermem"dedi korkudan ne yapıcağımı bilmiyordum artık yaşamak istemiyordum bu adamın esiri olmaktan bıkmıştım....