"Gençliğimi, hayatımı mahvetmişti. Peki nasıl olur da hâlâ ona karşı böyle hissedebiliyorum anlayamıyorum. Onun yanındayken içim huzurla doluyordu. Güvende hissediyordum. Sanki o yanımdayken bana hiç bir şey olmazmış gibi geliyordu. Onu sevmem belki de hayatımın hatasıydı. Lakin insanlar hata yapmaya mahkumdurlar değil mi? İçimden bir ses ise onun hata olmadığını fısıldıyordu. Düzensiz hayatımı daha da alt üst yapıp sonra da çekip gitmeyi düşünüyordu. Buna asla izin vermemem gerekiyordu. Ancak onunla nasıl baş edeceğimi de bilmiyordum. Elim kolum bağlanmış gibiydim sanki. Kafamdaki sesler susmuyordu. Hani kalp ile akıl arasında kaldığı anlar olur ya insanın, işte tam şu an o andayım. Aklım, o sana göre biri değil, geleceğin için böylesi daha iyi diyor. Kalbim ise seviyorsan bahaneler üretmek yerine arkasından git diyor. Seviyorum. Lakin onu sevmeyi sevmiyorum. İşte aynen böyle yazıyordu okuduğum bir alıntıda. Belki de kalp haklıdır..." ZEHİRLİ SARMAŞIK pazar günleri 21.00da Wattpad'de. 🩶All Rights Reserved
1 part