Dalgalar

-Müziğin kaçıncı defa başa sardığını bilmiyorum.
-Aynı şarkı mı?
-Hayır değil; üstüne yaşanmışlık ekli artık. (masaya dokunur, biraz el gezdirir, hala orada olduğuna inanmak istercesine çalan müziğe odaklanmaya çalışır, hafifçe mırıldanır. ) Gece yarısı geçiyor, soğuk, hep karamsar, soğuk zaten gökyüzü. Dalgalar. Sırası gelen gidiyordu kendini kıyıya atmak, kurtulmak istercesine ama her seferinde deniz yine kendine çekiyordu onu inanılmaz bir çekim gücüyle. Bir yalana bile bile inanmak, bilmeden kaybetmenin başka yöntemiydi. Ama bir zamanlar böyle mutlu olurdum. Herkesten önce unutmaya çalışmaksa, her şeyden önce hatırlamaya sebep oluyor. Zaman ilerliyor, bu doğru ama geriye doğru. Üstünden geçen her vakit üst üste yığılıp daha çok geçmişe yaklaştırıyor.

Mevsimsiz Sohbet
https://twitter.com/arpaslanbudak