Sensizligin sesi

Sensizlik..!
Sensizlik bir çığlık gibi çöktü yüreğime sevgili, acitmiyor artik kalır gibi gidişlerin;lakin,eksik kaldı kalbimin orta yerindeki yerin...
Hayat zamanla öğretti bana sevgili,hayatin değil de insanların acımasız olduğunu.Sen belki de doğru zamanda karşıma çıkan en büyük yanlistin.Belki de bu yüzdendir kalbime actigin derin yaraların dinmeyen sızısı.Söylesene sevgili,hangi aşkın bedelisin sen;söylesene, simdi nerelerdesin?Yoksa baktigim her yerde gördüğüm sen, hayali bi maskeden ibaret mi?Bu yüzden mi gittigini anlayamadim bir turlu..?
Kalır gibi gidişlerin değil ruhuma ızdırap veren sevgili.Soğuk odamda,sen yanimdaymissin gibi hayaline sarılıp yalancı mutlulugunla uyumak;uyandigimda ise gündüzün orta yerinde,en derin karanlıklarda boğulmakmış sensizken nefes almanın bedeli.Belki de bu yüzdendir her sessizlikte duydugum tek şeyin "sensizligin sesi" olmasının nedeni...