Eflin..

Aşk..

Lal eder sustururmuş dili.Kör , sağır , dilsiz edermiş.Daha doğrusu hep öyle derdi.İnanmazdım ben ona..Hep masalmış gibi gelirdi anlattıkları..

Hayatımın en başından beri bana bakıp bakıp gözlerimin aynı onun gibi olduğunu söyleyen ve son 3 yıldır Akıl ve Ruh Sağlığı Merkezinde olup ; daha bir ay önce odasına girdiğimde tam ipi boynuna asacakken beni görüp gülümseyen hayat neşem..Gözlerimin önünde ayağıyla ittirmişti sandalyesini.

İnci gibi yazılı bir mektup ve çocukken bana masal gibi gelen bir aşk hikayesi bırakmıştı, yaşlı gözlerime..Sicim sicim akmıştı göz yaşları. Tuzlu tadı damağımı yakmış gözlerimi kavurmuştu.Bir de yaşlı bunaklar vardı tabi.Aksi çiftimiz..Annemle babamın ayrılmasına neden olan anneannem ve dedem.

Oldum olası sevmezdim o bunakları. Aksi şeytanlar ayırmışlardı onları.Mutlu bitmemişti sonları hiç tanıyamamıştım ben babamı.

Şimdi ise bir aydır açmadığım.Açmaya cesaret edemediğim mektup soğuktan kızarmış ellerimin arasındaydı.Bir elveda mektubu çıkacağını umut ediyordum.Ama nereden bilebilirdim bu mektubun benim hayatımı tepetaklak edip bir yerden başka bir yere sürükleyeceğini..

Tüm hakları saklıdır..