ယွီကျီရီက ငယ်စဉ်ကတည်းက ဉာဏ်နည်းပြီး ခပ်လွယ်လွယ်ပဲလျစ်လျူရှုခံရတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ဒါပေမဲ့ ပါရမီရှိပြီး ဉာဏ်ရည်ထက်မြက်တဲ့ရှီရီက သူ(မ)ကို နေရာတိုင်းကိုခေါ်သွားပေးခဲ့တယ်။ ကျောင်းသွားကျောင်းပြန်အတူသွားတယ်၊ အိမ်ပြန်ဖို့အတွက်သူ(မ)ကိုစောင့်တယ်၊သူ(မ)ကိုပေးဖို့ သူ့ကိုယ်ပိုင်မုန့်ဖိုးတွေသုံးပြီး အလှပဆုံးဂါဝန်လေးလည်းဝယ်ပေးခဲ့တယ်။ ပုစိညှောင့်တောက်ရှီရီလေး : "နင်မင်းသမီးလေးဖြစ်ချင်ရင် ငါနင့်အတွက် ရဲတိုက်ကြီးတစ်ခုဆောက်ပေးမယ်" ဆယ်ကျော်သက်ရှီရီလေး : "အပြင်အာကာသထဲ အတူသွားရအောင်၊ ငါက ကြယ်တွေကိုရေတွက်မယ်၊ ဒါပေမဲ့ နင်ကငတုံးဆိုတော့ လကိုပဲရေတွက်လို့ရမယ်" ယွီကျီရီအစွန့်ပစ်ခံလိုက်ရတဲ့နှစ်မှာတော့ ရှီရီက သူ(မ)ကို အိမ်ခေါ်သွားပြီး နွေရာသီတစ်ခုလုံးသူ(မ)ကို ကာကွယ်ပေးခဲ့တယ်။"မင်းက အရမ်းချစ်စရာကောင်းတာမို့လို့ အချ