BLUE

Heyecanlanmam daha da artınca hıçkırıklarım yerini kalp çarpıntılarına bırakmıştı. Kutu çantayı tutan ellerim terlemeye başladı. Neden koskoca salonun ortasında beni tek başıma bırakmıştı bu adam? Ve neden herkes beni inceliyor? Sarı ve beyazın hakim olduğu salonda hep böyle mi duracaktım ben? Yalnız başıma... Ne işim vardı benim burada? Etrafımdaki insanların arasında olmamalıydım. Burada olmamalıydım. O insanlar beni incelemeyi hala bırakmamışlardı. O sırada yanımda olan sarı ve büyük saray kapılarına benzeyen kapılar iki yana açıldı. Herkes şimdi oraya odaklanmıştı. En azından kısa bir süreliğine bu bakışların altından kurtulmuştum.Sonra bende oraya bakmaya başladım. Karşıma çıkan uzun koridorda pek bir şey yoktu. Sonra iki taraftan teker teker 5'er genç çıktı. Tam ortada birleştiler ve bana doğru gelemeye başladılar. Kim olduklarını anlamamıştım. Kim onlar? Onların tam karşımda gülerek durdukları anda anladım onların kim olduklarını... Onların burada ne işi var???