U'MUTSUZ AŞK

olmuyor. Ben...Ben daha fazla yapamayacağım.Yani sen çok iyi birisin aslında.Ama ne bileyim işte...LÜtfen affet beni. Seni seviyorum' deyip yanağıma birr öpücük kondurduktan sonra hızlı adımlarla uzaklaştı yanımdan.Ilık bir nisan akşamıydı yağmur çiseliyordu İstanbula. Az önce yaşadıklarım kabusmuydu yoksa gerçekmiydi diye düşünürken gök gürültüsüyle irkilerek olup bitenlerin gerçek olduğuna kanaat getirdiğimde içimde tarifi imkansız bir acı peyda oldu. Evet gitmişti işte.Artık yoktu.
Şairin 'ayrılık sevdaya dahil' sözünü okuduğumda gülmüştüm. Doğruymuş meğer. Bile bile ladesmiş bir aşka başlamak. Kim derdiki umuduma can veren sen bir gün güvenimin katili olacaksın. Yaşam kayığı tek kürekle yol alırmı hiç sevgili?

'Dur gitme' dememe bile fırsat vermeden ve bana hiç bir söz hakkı tanımadan nokta koydun bize . Biz diyorum ama belkide hiçbir zaman biz olamadık seninle. Çünkü şimdi anlıyorumki yanımda olan sadece bedenindi. Ne kalbindeydim nede aklında. Ne gizlindeydim nede aklında...

Susuyor bu can , susuyor. Kalemim kağıtlara kan kusuyor. Söyle kiminle aldattın beni neydi kimdi aramıza giren. Yalnızlıkmı? başka birimi? YOKSA HAFİFE ALDIĞIN SEVGİM AĞIRMI GELDİ SANA SEVGİLİ? Kalp kumbaramda biriktirdiğim tüm umutları çıkardım ama yetmedi bir mutluluk almayaaaa. Çünkü insanlık ucuzlaştıkça mutluluk pahalı olmaya başlıyo.