Gökyüzünü Karartanlar

Bu hastaneye gelmeden önce bir kitap okumuştum, şöyle diyordu 'Geçmiş iyi bir şey olsaydı geçmezdi.' Gerçekten öyle miydi bilemiyordum.

Eski anıların olurdu dostuna anlatabileceğin, anlatırken yüzünde hafif tebessüm olabilecek. Anlatırdın. Gülerdin belkide eski yaşanmışlıklara. Şapşallığına, saçmalığına. Belki yeri gelirdi, eskiden bilmediğin şeylere bile gülerdin.

Hissederdin yaşadığını, aldığın nefesin kıymetini bilirdin.

Veya anlatmazdın. Sadece bunları bile anlatabileceğin bir arkadaşın, dostun olduğu için gözlerine bakardın.

Gözlerinle anlatırdın ona geçmişini. Gözlerinin içi gülerdi.

Ama öyle bir arkadaşın yoksa...

Yoktur işte. İçinde kalırdı herşey. Sadece sen ve Yaratıcı bilirdi.

Benim öyle bir arkadaşım yoktu. Ben herşeyi içimde yaşardım. Gülersem içimde güller açardı, ağlarsam zehrimi içime akıtırdım. Ağlarken, hissiz davranırdım. Gülerken de hissiz davranırdım.