Chyba umieram... [ZAKOŃCZONE]

Rozalia dzięki neuroplastyczności swojego mózgu pamięta wszystko od ukończenia dwóch lat. Była bita i gwałcona przez ojca alkoholika. Miał on długi, które chciał spłacić Rozalią. Sprzedał ją do burdelu dla pedofili, a za pieniądze spłacił długi. Miała tylko trzy latka gdy zaczęto ją brutalnie gwałcić, poić alkoholem i podawać narkotyki. Cały ten koszmar skończył się gdy udało jej się uciec dzięki poświęceniu jednej z dziewcząt. W wieku dziesięciu lat zamieszkała na ulicy. Spotkała tam miła kobietę, która ją przygarnęła. Mimo, że Rozalia jej ufa, nigdy nie powiedziała jej o atakach paniki, które dostaje na myśl o przeszłości. Często zdarzało jej się pić alkohol i ćpać, bo uzależniono ją od tego w burdelu. Chciała z tym skończyć, ale to było zbyt dużo dla niej. Poddała się temu. Kobieta pomogła jej z nauką i zapisała Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Krakowie (tego z TVN). Często się cięła i przypalała zapalniczką.