Kocam gözlerimin önünde öldürüldü. Kendi hayatını tehlikeye attığı yetmezmiş gibi benimkini de kolayca harcadı. Senelerdir beni her anlamda aldattığını öğrendim. Evimi hiç tanımadığım adamlar bastı. Sanırım beni de ortadan kaldırmaya çalışıyorlardı. Sonra dövmelerle kaplı, gördüğüm en güzel gözlere sahip, devasa bir adam geldi ve beni kurtardı. Şimdi onun yanındayım. Aylardır beni takip ettiğini öğrendim. O tehlikeli. Korkutucu. Bir katil. Ve beni bırakmaya gücünün yetmeyeceğini söyledi. Karanlığı üzerinde taşıyor, tıpkı adı gibi. Karan. Hayatımda ilk kez korkunun ne anlama geldiğini öğreniyorum ve asıl kaçmam gereken tehlikenin yanı başımda olduğunu hissediyorum. Yine de kaçamıyorum. Ona çekiliyorum. Karanlığında hapsoluyorum.