Kitâbe

Çünkü tam olarak bu sefer kendi ellerimle kendi hayatımı mahvettiğimi düşünüyorum.

Yaşamam gereken hayat zamanlarını yanlış zamanalarda kullanmış gibi görüyorum.

Şimdilerde olmaması gereken herşey oldu.

Tam şuanda geriye dönüp herşeyi düzeltmek istiyorum.

Ama bana imkansız geliyor artık.
Çünkü bitti.

Ben ölüyorum.
Yardım istiyorum.
Ağlıyorum.

Ama sen görmemek için ap açık direniyorsun.

Suçu herkeste arıyorum ve bulamıyorum.

Biliyorum suçlu sadece bir kişi.
Ama binlerce hata olduğunu biliyorum.

Sonra kendimde hata buluyorum ama düşünüyorum.
Bunu benmi yaptım kendime?
Bu kadar acımasızmıyım kendime karşı?
Bu kadar kötü bir bedenmi taşıyorum sırtımda?

İçimde hevese dair gram izler bulunmuyor.

Artık manevi acım tamamen fiziksel acıya dönüşüyor.
Ben ise o acıyı her zerreme kadar hissediyorum.

Ölümden uzaklaşmaya çalışıyorum ama tam anlamıyla bana dahada çok yaklaştığının farkındayım.

Ben kaçıyorum ve her zaman neyseler ile yaşıyorum.
Neyse.. Zaten hep neyseydi.....