Parlayan yıldızlar ne kadar da güzellerdi.Kimse onlara karışmıyor, güzelliklerini yarıştırmıyor veya aralarında bir seçim yapmıyordu.Ama onların da bir dertleri olmalıydı ki gündüzleri yerine geceleri çıkmayı seviyorlardı. En azından beni yalnız bırakmıyorlardı.Beni dinleyip bazen bir çıkış yolu bile buluyorlardı.Aslında kendilerini bu kadar küçümsemeleri çok saçmaydı. Bir insan suyun yüzeyindeki yansımalarını görse bile büyülenebilirdi. Ayaklarım soğuk suyla buluştuğunda kendimi daha da rahatlamış hissettim.Bir insan nasıl olurda böyle bir gecede ve bu sonsuz karanlıkta kendini rahatlatabilirdi? Ve insan? Ben neydim ? Neden böyle bir hayatı yaşıyordum ? Bana yol gösteren biri neden yoktu ? Düşünceler ağırlaşmaya başlamışken omzumda bir el hissettim.Benim bir anlık irkilmemle elin sahibi güzel bir ses tonu ile konuştu. "Buz gibi olmuşsun ." Evet doğruydu biraz üşümüştüm . Ama pek umursamıyordum . "Yok hayır üşümüyorum ." titremesine engel olamadığım dişlerimin arasından.
7 parts