ÖLÜ RUHLAR

İnsanlar öldüklerinde aslında bedensel işlevlerini kaybettiklerini ruhlarının dünyevi islerine göre yargılanacağı yepyeni bir dünyaya gittiklerini söylerler ya beden ölür ama ruh kalır derler hatta ölümden sonraki hayatin sonsuz olduğunu söylerler.
Peki ruhu ölmüş insanlar? İçi çürümüş, acıdan pas tutmuş, hissizleşmiş insanlar? Bedenleri canlı fakat aldıkları her nefeste biraz daha tükenen, içlerinin öldüğünü bildikleri halde bedensel işlevlerini durduramayan her gün içten içe biraz daha ölerek son raddeye gelmiş tükenmiş insanlar? Onlar için ne söylerler? Hatta onları bilen var mıdır? Duyan var mıdır? En büyük soru ise onlar görülmek veya duyulmak isterler midir?
Bu hikaye onların hikayesi umutları kalmamış duvarların arkasında veya karanlığın dibinde kurtarılmayı bekleyen değil o duvarların ve karanlığın ta kendisi olan bitmiş, tükenmiş ölü ruhların hikayesi.
Bu hikayede iyi veya kötü yok. Bu hikayede mutluluk yok. Bu hikayede de acı var bitmeyen tükenmeyen o sonsuz acı. Ruhların acısı ÖLÜ RUHLARIN acısı..