Pangako mo Ala-ala Ko dimo Lilimutin ngunit kinalimutan mo na ang Nagdaan

Lumipas man ang araw ay saksi sa aming
Pinagdaanang hirap kahit may hadlang di namin pansin na ang Ngiti ay gamot sa Sakit ng pangangatawan tunghayan ang kwentong Abot kita san ka man magtungo :'(
Chapter#1 Ngiting Lisanin sa Sakit :'(
Pangako sa isa't- isa :'(

Lahat ng Gusto nya nasusunod dahil malubha na ang karamdaman nya:(
Namasyal sila sa Luneta dun sila nangakong kahit na may sakit sya dipa rin magbabago ang kanilang
Lambingan sa isa't-isa. di naglaon unti-unting humina ang kanyang pangangatawan : '(
Huminto ang kanilang ngiti sa kanilang buhay
Chapter#2 Pagkalipas ng 1 taon
Unti- unti ng namayat sya di kase naagapan yung pangangatawan ni Sophie :'( mahina na syang kumain :'( sumapit ang gabi kinausap nya si Daniel kung sakaling mawala ako asahan mo laging nandito ako sa buhay mo sabi ito ni sophie kay daniel lagi kitang babantayan san man ako magtungo biyaya ka sa akin ng diyos iyakan :'( Ang kanyang kaibigan nakahiga sya sa ospital
Sumapit na ang madaling araw nagising si daniel dahil humawak si Sophie sa kanyang kasintahan
Bakit???? Kase di ko nakaya gusto ko ng mamahihiga sabi ito ni sophie ang sabi ni daniel pagaling ka wagkang bibitiw iyakan na....
Dumating ang doktor Heartbeat... Pump pump
Ser wala na po ang pasyente iyakan na...
Nang umuwi si daniel sa bahay nila ramdam nya ang lungkot :'( Nakakamisss... Sigaw ka Sophie :'(
Chapter#3 Ala ala ni Sophie
Litrato moy puno ng saya pero ang naramdaman moy lungkot hirap mawalay sa kanya pero dapat tanggapin sa panaginip nalang kita makikita Paalam Mahal....
Lumipas na ang 3 taon nagkaron na sya ng bagong kasintahan at muliy nakalimutan na niya ang nakaraan... itoy nagtapos sa malungkot na pangyayari ngunit pinangiti at napaiyak tau sa kanilang kwento di ito sadly ever after
The End :* i hope u like it Guyz:'(