Poëzie want soms zijn normale zinnen niet genoeg.
Ik ben een jonge schrijver en niet zo heel lang geleden overviel mij een liefde voor poëzie. Het voelde magisch, het was alsof de gedichten hebben gekozen dat ik ze vanaf nu ging maken, Het heeft mijn kijk op schrijven en kunst in het algemeen veranderd. En ik wou dat gevoel delen. Dus neem ik jullie mee door een poëtische rijs van de gedichten die ik tot nu toe al heb geschreven. Van mijn meest vreemde gedichten tot een simpele beschrijving van schoonheid, ik toon het jullie allemaal.
Korrel voor korrel
neemt de zee het strand in
kust het met schuimige lippen.
Waar de zee van de horizon dreigt te klotsen
balanceert de zon
tussen twee werelden.
De zee smacht naar haar
maar ze stort zich in de armen
van de blozende lucht.
De zee wil haar strelen
met stromende vingers.
Hij reikt zonder te raken.
Haar vonkende kinderen
voldoen niet
als een vage afspiegeling van zijn geliefde.
De zee wacht eindeloos
tot de zon terugkeert
en hem in vuur en vlam zet.
De gedichten bevinden zich in de volgorde waarin ik ze geschreven heb, waarbij het eerste dateert van juni 2015.