SONRA'DAN AŞK (TÖRE)

Ben; sevdiğim adamın bir başkasıyla mutlu olmasına razıydım. Yeter ki o yaşasın, yeter ki gülümsesin. Onun için her gece dualar ederken, kaderin benim için ördüğü karanlık ağlardan habersizdim. Hayatım daha ne kadar acımasız olabilir ki, diye düşünürken, en dibi gördüm. Çocukluğumun geçtiği, terk ettiğim bu topraklara, bu kez ayaklarımda prangalarla geri döndüm. Belki de insanoğlu, kaderin çizdiği yoldan kaçamıyordu. Belki de her şey, o ilk adımda yazılmıştı. Ve ben, şimdi o yazgının ağırlığı altında ezilirken, bir kez daha anladım: Bazen sevmek, vazgeçmek demekti. Bazen yaşamak, acıyı içine sindirmekti. Ve bazen, en büyük fedakarlık, sessizce kenara çekilip, mutsuzluğa gömülmekti ...