Sensizliğe Çeyrek Kala

Mutlulukları ile kalmayıp göz yaşlarını da tüketmiş ve katiline aşık olmuş tüm kalplere ithafen...

Bize aşk hep güzel, mükemmel anlatıldı lakin kimse en kötüsüne aşık olunduğunda aşkın nasıl da can yakabildiğinden bahsetmemişti. Bunu yaşayarak öğrenmek ise en acısıydı. Katiline aşık olan kalpler, kurşunlara karşı sempati besler diyordu yazar ve ekliyordu ; kötü bir kalbe duyulan aşk, Azrail ile oynanan bir kumara benzer, kaç defa kazandığının önemi olmaz, bir kez yenilirsen bedelini hayatınla ödersin.

"Bu hikaye, tatlı ve mükemmel bir aşk hikayesi değildi. Bu aşkın en acımasız haliydi ve ben bir katilin bana sarılma ihtimaline aşık olup defalarca ölümü göze alan aptalın tekiydim"

"Seni affettim ancak seni affettiğin için kendimi affedemiyorum. Seni sevdim, senin gibi birini sevdiğim için ise kendimi asla sevemiyorum. "

"Sensizliğe çeyrek kaldı, hak verirsin ki bundan sonrasında söylenecek pek bir şeyimiz de yok. Sen çıkarken iyi ört kapıyı, sensizliğin rüzgarı üşütmesin..."