Yüce Angnar'ın sisli zirvesine vuran ilk dalga, bütün gezegeni temelinden sarstı. Ülkeler yıkıldı, dağlar şehirlere aktı.
Kıtaları yutan dalgalar, göğü delen Angnar'ın zirvesine tırmandı, onu aşıp kıtaları, şehirleri, ormanları yuttu.
Edrei'nin ini, haritalarda görünmeyen, evrenin dokusunu büküp içine saklanmış Zurai dahi titredi; bütün canlılık alemi dehşete sürüklendi. İnsanlar önce tanrılara, sonra birbirlerine yakardı. Umutlar okyanusta batınca, öldüler.
Deterru'nun kan ve canla mühürlediği Zurai'nin varlıkları dünyaya döndü; çığlıklar yankılandı, ama duyan olmadı.
Gezegenin cennet çağı sona erdi; zincirlerinden kurtulan varlıklardan biri "aelm"di.
İnsanoğlu yeniden yükselirken, zamanın buzları Angnar'ın zirvesinde binlerce kez dondu ve çözüldü. Yalnızlığın soğuğunda bekleyen aelm, yasak olanı seçti: Ölümlü bir bedenle bütünleşti.
Artık soyundan gelenler, efsanelerin sustuğu bir çağı başlatacaktı.
Adrian, tuan muda kaya raya, Alpha dan Philantrophist, semua orang bertanya-tanya apa yang ia tidak punya kecuali narsisme dan keenganannya untuk melakukan pekerjaan rumah?
Bagaimanapun, Theodore tidak bisa membiarkan Adrian, orang yang ditakdirkan bersamanya menjadi penghalangnya. Tapi tentu saja tidak mudah. Adrian-begitu memesona dan menarik. Meski Theodore tidak akan mengakuinya.