KARANLIĞIN SESİ +18

"Bu gece" dedi sıcak nefesini boynumda hissediyordum. "Tüm benliğinle bana ait olacaksın." diye devam etti boynumda keşfini sürdürürken.

Burukça gülümsedim kalbimde bir şeylerin kırıldığını hissettim. "O zaman" dedim, titrek bir sesle. Kendim bile inanmak istemiyordum buna. "Hiç bir zaman sana ait olmayacağım" dedim gözlerimden akan yaşları engelleyemezken.

Bir süre sessiz kaldı sanki bir şeyleri sindirmeye çalışıyor gibiydi. Hareketsizdi içindeki fırtınayı hissetmek mümkündü.

Başını kaldırıp ihanete uğramış gözlerle gözlerime baktı. Bir şeyleri sorguluyordu sanki inanmak istemiyordu. Tam ağzını açıp konuşacakken duyulan silah sesiyle hemen ayağa kalktı.

Onun ardından ben de kalkıp camın önüne geçtim, gözlerim doluydu. Bir an o anın gerçek olup olmadığını sorgulamak istedim ama bu düşünceler kısa sürdü.

"Seni seviyorum ve hep seveceğim" dememle gözleri beni buldu. Gözlerinde dehşet vardı. Beni korumak istiyordu. O an yıkıldım. Ona her şeyi anlatmak her şeyi açıklamak istedim ama yapamadım.

"Nefes, ne yapıyorsun çekil hemen oradan" diye bağırarak bana doğru adımlamaya başladı. Ama adımları bir silah sesiyle durdu. Bir anda, her şey sessizliğe büründü. O an her şeyin son bulacağını hissettim.

Gözlerinin önünde dizlerimin üzerine çöktüm. O felç olmuş gibi yerinden hareket edemiyor konuşamıyordu. Gözleri bana bir şeyler söylemek isterken dudakları kurumuş kelimeler boğazına takılıp kalmıştı.

"Beni unutma" dedim, titrek bir sesle gözlerimden akan yaşlar sesimi boğuyordu. Gözlerim yavaşça kapanmadan önce son bir kez ona baktım. O an her şeyin bitişiydi. O bu karanlıkta kayboldu ve ben de sessizliğe gömüldüm.

Yıllar sonra adam, o kızı unutdu Zamanla, hatıralar silinmiş sadece o kaybolan bakışlar kalmıştı. Ama bir gün, yıllar sonra, o bakışları yeniden gördü ve her şey yeniden başladı.

~14'12'2024~