Her şey daha ne kadar kötü olabilir dedikçe dahada kötüsü olması ne kadar hoştu, değil mi?
Koltukta oturan adam tepkimi ölçebilmek için dikkatle yüzümü inceliyordu ama ifadesiz yüzümden bir şey anlayamadığıda açıkça ortadaydı, boğazını temizleyip sessizliği bozdu.
"O abine söyle yaptıkları yanına kalmayacak."
Bu sefer kaşlarımı çattım, Arda benim üvey abim olabilirdi ama abimdi ve ben ailem hakkında karşımda atıp tutmalarına izin vermem.
"Abim hakkında düzgün konuşmasınızı rica edeceğim."
Bu sefer o kaşlarını çatmıştı, bundan oldukça keyif aldım ama tabii ki belli etmedim.
"Konuşmanız bittiyse ofisimden çıkmanızı rica edeceğim, lütfen zorluk çıkarmayın."
Ofis dışında olsaydık yemiştim oğlum seni.
"Ben senin abinim."
Ayağa kalktı ve odadan çıkmadan önce son kez konuştu.
"Bunu unutmasan iyi edersin."
Zeynep (soy adı bilinmiyor) ; 18 yaşında. Ailesi tarafından 2 aylıkken terk edilmiş tek başına yaşayan kimsesiz bi kız acaba biri onu bu kimsesizlikten kurtarıcak mıydı? hm pek sanmıyorum