Krizantem çiçeği (+18)

MELİS KARACA & GİANLUCA MORETTİ

Melis, salonun ortasında kocası oğlu Buğra'yı kucağına almış bir şekilde otururken gördü. Adamın yüzünde garip bir ifade vardı. Bir yandan babalık şefkati, diğer yandan Melis'i incitmenin keyfi.

Luca, Buğra'nın küçük ellerini tutarak yavaşça oynuyordu. Çocuğun gülüşleri salonu dolduruyordu, ama Melis'in içinde tarifsiz bir acı vardı. Gözleri oğluna kilitlenmişti, ama bir adım bile atmaya cesaret edemiyordu.

"Yaklaşma," dedi Luca, gözlerini Melis'e dikerek. Sesi soğuk ve buyurgandı.

Melis durdu. Gözlerinden yaşlar süzülüyordu. "Ne olur... Luca, sadece onu kucağıma alayım. Bir kere... Sadece bir kere dokunayım."

Luca alaycı bir kahkaha attı. "Hayır, Melis. Sen bu şansı hak etmiyorsun. O benim oğlum. Senin gibi birinin dokunuşunu hak etmiyor."

Melis, dizlerinin üzerine çökerek ellerini birleştirdi. "Lütfen... O benim oğlum. Benim kanım, canım. Ona dokunmadan yaşayamam. Ne istersen yaparım, ama lütfen onu bana ver."

Luca, Buğra'yı biraz daha sıkıca kucakladı ve onun saçlarını okşadı. Çocuğun masum bakışları, Melis'in kalbini daha da sıkıştırıyordu.

Luca, öfkeyle bir adım daha ona yaklaştı. "Sus artık! Senin hislerin beni ilgilendirmiyor. İşini yap ve sus. Yoksa bu geceyi de bodrumda geçirirsin!" diye kükredi.

Melis, kendini savunmak için bir şeyler söylemeye çalıştı, ama Luca çoktan öfkesine yenik düşmüştü. Onu itmek isterken, Melis dengesini kaybetti ve hızla alt kattaki salonun ortadaki cam masasına düştü. Çıkan sesle birlikte her şey bir an için durdu. Luca, gözlerinin önünde Melis'in kanlar içinde yerde yatışını gördüğünde donakaldı.

Kitap şahsıma aittir. Herhangi bir benzerlik ya da (ç)alma durumunda gerekli işlemler yapılır.