AŞKIN ZEHRİ

Ben Beste, ismimin anlamını aşkın her ezgisiyle oluşan bir bütünden alıyorum. Benliğimi, aşkın tüm ezgilerinin birleşiminden oluşturan bir kadınım. Aşkın şimdiye kadar midedeki kelebeklerden, pır pır uçan kalpten bazende düğümlenen boğazdan geçtiğine inanırdım.
Ancak şimdiye dönüp baktığımda aşkın bir zehir olduğunun farkına varıyorum.

Bana göre aşk seni kandıramazdı, çünkü yalan söyleyemezdi. Elbette kimin yalan söyleyip söyleyemeyeceğini anlayabilecek kapasitede biriydim, neler olduğunu sezinliyordum zira insan sevdiğinin içini görürdü. Ancak bu öyle büyük etkiye sahip bir zehirdi ki gören gözleri görmez kılan, duyan kulakları duymaz eden, dilin lal kalmasını sağlayan türdendi.
Her defasında ona yakıştıramamı ,bana kıyamaz demiştim. Her seferinde kalbinin içinde hissettiğim o ezginin gözlerinden geçişini görmüştüm. Bir telden oluşsada o ezgi, benim için çaldığına inanmıştım. Belki soğuktur o ezgi ama benim için yanmaya hazırdır demiştim.

Yanılmıştım.

Ben bu yaşıma kadar aşka sıkı sıkıya bağlanan, gözlerin yalan söyleyemeyeceğini düşünen çünkü yalanın hislerle ele verileceğini düşünen biriydim. Bana göre aşk her yaraya değerdi ancak kalpten bir ezgi gelmediğinde o iş biterdi.

Gözlerde yalan söylermiş, hislerde. Yara aşk uğruna alınmazmış.

Bir aşkın bitimiyle aynı gece başka bir aşkın kollarına atıldığımda bunun benim için iyi olmayacağını aslında biliyordum lakin inanmak istemiştim. O farklı demiştim.
Yine yanılmıştım.

Ben beste, ismimin anlamını yaraların haykırışlarından oluşan ezgilerin bütününden alıyorum.