BÖLÜMLER UZUNDUR.. HAFTALIK, HER PAZAR GÜNÜ BÖLÜM GELMEKTEDİR..
Bebektik, çocuktuk, gençtik ve büyümüştük. Her insan gibi bir dölden meydana gelmiştik. Ancak herkesin döleni farklıydı.
Kahrolası dölleri bir sanat eseri gibi kullanıyorlardı. Amaçları hiçbir zaman normal insanlar gibi olmamıştı.
Bir mirasçıya, bir kurbana ihtiyaçları vardı ve bu yüzden o kahrolası döllerin bedenlerine yuva yapmasına izin vermişlerdi.
Ne acı ki anne ve babalarımız, çocuk sahibi olmanın heyecanıyla "anne" kelimesini işitmek ya da "baba" kelimesi uğruna dünyayı yakacak bir tutku için bizi var etmemişlerdi.
Yaşamımız, yaşantımız hiçbir zaman insanlar gibi olmamıştı. Bir kurbanı avuçlarında tutan kurbanlar olmuştuk.
Biz seri katillerin çocukları, seri katillerdik...
Bu hikayede kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir..
🐥
Civan: EFNAN ÇILDIRTMA BENİ!
Siz: Bağırma bana!
Civan: Ne işin vardı o herifin arabasında senin?
Civan: Ben sana uzak dur dedikçe tersini yapıyorsun!
Civan: Üç gün ulan!
Civan: Üç gün yoktum!
Civan: Ben arkamı döner dönmez ona mı gittin?
Siz: CİVAN ÇILDIRTMA BENİ!
Civan: Bağırma bana!
Siz: Ne ima ettiğinin farkında mısın sen
Siz: Bence bu konuşmayı burda bitirelim
Siz: Birbirimizin kalbini kıracağız yoksa
Civan: Bitirelim bencede.
Civan: Biz bu konuşmayı sonsuza dek bitirelim.
Civan: Ben anladım sen asker yolu beklemezsin.
Civan çevrimdışı.
Gözlerim bir süre son mesajında takılı kaldı. Yüzümde buruk bir tebessüm oluşurken kırılan kalbimle ekranı kapattım.
Babam askerdi.
Bilmiyordu.
Abim askerdi.
Bilmiyordu.
Civan Mert Türkoğlu benim doğduğumdan beri asker yolu beklediğimi bilmiyordu.
🐥