AVCI VE KURT

Bir gazeteci ve bir askerin öyküsü.

"Şansını zorluyorsun küçük insan" sesi korkutucu bir sakinlikte çıkmıştı. Her ne kadar normalin dışında fısıltıyla konuşması beni korkutmuş olsa da geri adım atmadım. Aksine ona daha fazla yaklaşıp dibine girdim ve kucağına oturdum.

"Zorlarsam nolur." gözlerinin içine bakarak ben de onun gibi kısık sesle konuşmuştum. Sorum muydu onu geren yoksa kucağına oturmuş olmam mı bilmiyordum. Tek bildiğim dudaklarının yakından çok da öpülesi durduğuydu.

"Madem time katılmak istiyorsun o zaman kabul edildin. Yüzbaşın olarak ilk görevini söylüyorum: beni öp."