TaeMin

"Qəlbin Melodiyası"

Taehyung və Jimin, uşaqlıqdan bir-birini tanıyırdılar. Kiçik bir kənddə böyüyən bu iki dost hər şeydə bir-birinə dəstək olmuşdu. Taehyung-un qeyri-adi sənətkar ruhu və Jiminin mehriban, fədakar xarakteri onları mükəmməl bir ikili edirdi. Lakin böyüdükcə, həyat onları müxtəlif sınaqlarla qarşı-qarşıya qoyurdu.

Taehyung incəsənət akademiyasında rəssamlıq üzrə təhsil alırdı. O, həmişə fərqli idi – rənglərə və duyğulara olan yanaşması başqalarının anlayışından kənar idi. Jimin isə rəqs akademiyasına qəbul olmuşdu. Onun hərəkətləri sanki musiqi ilə birləşərək insanların qəlbinə toxunurdu. Hər ikisi öz sənətlərində mükəmməllik axtarırdı, amma bu yolda bir çox çətinliklərlə üzləşirdilər.

Bir gün Taehyung rəsm sərgisi üçün hazırladığı əsərləri bəyənmədiyini Jiminə etiraf etdi. "Heç vaxt özümü kifayət qədər yaxşı hiss etmirəm," dedi Taehyung, dərin bir ah çəkərək. Jimin isə onun gözlərinə baxaraq sakitcə dedi: "Sənin duyğuların rəsmlərində danışır, Taehyung. Sən sadəcə başqalarının bunu anlamasını gözləməlisən."

Eyni şəkildə, Jimin də bir dəfə rəqs performansı öncəsi qorxu hiss etdi. "Ya səhv etsəm? Ya bacarmasam?" Taehyung gülümsəyərək onun əllərini tutdu və dedi: "Sən rəqs edərkən, insanlar yalnız gözəlliyi görür. Qorxularını unudub səni izləyirlər."

Zaman keçdikcə, onların dostluğu bir sənət əsərinə çevrildi. Taehyung, Jimini rənglərində çəkirdi, Jimin isə Taehyung-un duyğularını rəqslərində yaşadırdı. Onlar bir-birinin sənətinə ilham verir, həyatın ən çətin anlarında bir-birlərinə dayaq olurdular.

Bir gün Jimin Taehyung-a baxaraq dedi: "Biz sənətimizi bir-birimizin qəlbindən yaradırıq, elə deyilmi?" Taehyung gülümsəyərək cavab verdi: "Sənin varlığın mənim ən böyük sənət əsərimdir, Jimin."

Beləcə, Taehyung və Jimin sənətləri ilə bir-birlərini tamamlamağa davam etdilər. Onların hekayəsi sadəcə dostluq deyildi, qəlbin melodiyası idi – hərəkətlərdə, rənglərdə və səmimi hisslərdə yaşanan bir hekayə.

Son.