ÇİÇEKLER DE AĞLAR

Çiçekler de Ağlar
Bazı kadınlar sessizdir... Ama o sessizlikle bile haykırmayı bilirler.

Kimileri konuşarak anlatır derdini, kimileri sustukça daha çok duyar kendini.
Gülmina Yıldız, susanlardandı.
Bir şehir bıraktı arkasında, bir geçmişi gömdü, bir kadın olmaya yeniden başladı.
Yeni bir ev, yeni bir hayat, ama aynı kalp... Aynı gözler.

Toprağa dokunmayı seçti, çiçeklere sığınmayı.
Ama bazı kökler vardır ki, toprağa değil, insanın ta içine uzanır.
Ve orada gizlenir bir isim.
Belki daha önce hiç duymadığı kadar derin, belki de korkacak kadar sessiz.
"Gölge" diyorlardı ona...
O isim, bir fısıltı gibi dolaşıyordu duvarların ardından.
Ve her fısıltıda, Gülmina'nın yüreği başka türlü atıyordu.

Aşk, bazen bir fotoğraf karesine sığmaz.
Bazen bir nefesin içinde, bir sessizliğin ortasında yankılanır.
Ve bazen...
Çiçekler de ağlar.
Ama kimse duyamaz o gözyaşlarını.
Sadece biri... sessizliği dinlemeyi bilen biri...