Szczęście w mirażu

Szczęście w mirażu to powieść pisana z perspektywy dwóch niespełna trzydziestoletnich kobiet, przyjaciółek ze szkolnej ławki. Obie bohaterki przeprowadzają czytelnika przez cały witraż kobiecych uczuć i emocji. Nie jest to cukrowy romans z happy endem, a życiowa opowieść o problemach współczesnych kobiet.
Życie Joanny wydaje się być jak z bajki. Ma ambitnego i przystojnego męża prawnika wspaniałego syna, piękną willę pod Warszawą oraz przyjaciółkę od serca, która zawsze ją wspiera. Szczęście, które jest widocznie na pierwszy rzut oka, tak naprawdę jest tylko złudzeniem, a kobieta na co dzień zmaga się z problemami w małżeństwie, trudami macierzyństwa i strachem, że błędy, które popełniła w przeszłości, wyjdą na jaw.
Magdalena jest asystentką na Uniwersytecie. To specjalistka od literatury XIX wieku, na co dzień pracuje ze studentami i jest pochłonięta pisaniem doktoratu. Z zewnątrz widzimy ją jako kobietę sukcesu, która prężnie wspina się po szczeblach kariery naukowej. Tak naprawdę Magda od ośmiu lat jest pogrążona w żałobie i nie może pogodzić się ze stratą ukochanego męża. Gdy wychodzi z domu zakłada maskę, jednak w zaciszu własnego mieszkania pozwala sobie na słabość. Mimo iż jest to bardzo atrakcyjna kobieta nie potrafi wejść w związek, ponieważ wciąż żyje przeszłością.
Historie obu kobiet, mimo iż są tak różne, przeplatają się. Łączy je tajemnica z przeszłości, która stopniowo zaczyna wychodzić na jaw. Jest to opowieść o sile przyjaźni, powrocie do życia po stracie bliskiej osoby i miłości, która nie zawsze jest idealna.